جلوه عدالت علوی

چهارشنبه ۱۵ فروردین ۹۷ | ۰۸:۴۸ ۳۰۴ بازديد

قال علی علیه السلام :

وَاللّهِ لَو اعطیتُ الأَقالیمَ السَّبعَهَ بِما تَحتَ أفلاکِها، عَلى أن أعصِیَ اللّهَ فی نَملَهٍ أسلُبُها جُلبَ شَعیرَهٍ ما فَعَلتُهُ، وإنَّ دُنیاکُم عِندی لِأَهوَنُ مِن وَرَقَهٍ فی فَمِ جَرادَهٍ تَقضَمُها، ما لِعَلِیٍّ ولِنَعیمٍ یَفنى، ولَذَّهٍ لا تَبقى!

( نهج البلاغه: خطبه ۲۲۴، الصراط المستقیم: ج ۱ ص ۱۶۳)

به خدا سوگند، اگر هفت اقلیم با آنچه زیر آسمان هاست، به من داده شود که با نافرمانى خدا پوستِ جوى از مورچه اى برُبایم، چنان نخواهم کرد؛ و به درستى که دنیاى شما، نزد من، خوارتر است از برگى در دهان ملخى که آن را مى جَوَد. على را چه کار با نعمتى که فانى گردد و لذّتى که نپاید؟!

جمله معروف امیرالمومنین(ع) درباره ظلم به مورچه که گاهی اشتباه تفسیر می شود

علی(ع) می‌فرماید: به خدا قسم اگر تمام آنچه در زیر قبه آسمان است به من بدهند براى اینكه به یک مورچه ظلم كنم به اینكه پوست جوى را از او بگیرم، نمى‌كنم. یعنى تمام دنیا در نظر من آن مقدار ارزش ندارد كه به یک مورچه ظلم كنم.

على(ع) در این جمله خود ارزش دنیا و مُلک دنیا را پایین نیاورده، ارزش حق و عدالت را بالا برده. نمى‌خواهد بگوید دنیا و آنچه در زیر آسمان است چون خیلى بى‌قیمت است من آن را در ازاى یک عمل كوچک -كه ظلم به مورچه است- نمى‌خواهم، بلكه مى‌خواهد بفرماید كه ظلم این‌قدر بزرگ است كه تمام مُلک دنیا، با كوچک‌ترین افراد ظلم -كه ظلم به مورچه است به گرفتن پوست جوى از دهانش- برابرى نمى‌كند.

بیست گفتار، ص69 (با تلخیص)

استاد_شهید_مرتضی_مطهری